Herhaling
´Waarom zit je hier?’ Is de vraag die Nicoline stelt aan Idris, als zijn nieuwe behandelaar in de TBS kliniek. Dezelfde vraag zouden we als kijker ook aan haar kunnen stellen.
Het mes snijdt aan twee kanten. Nicoline’s ware gezicht gaat steeds meer wallen vertonen. Onder het masker van deze ogenschijnlijk sterke vrouw, gaat haar eigen inbewaringstelling schuil. Die van een verleden, waar slechts toespelingen op gemaakt worden. Minder nog dan shots op dat sportveld. Er wordt ijzersterk omheen gedanst, als ging het om een onzichtbare partner, of een afwezige ouder. Een moederschoot om jaloers op te zijn en waar je tegelijkertijd de kriebels van krijgt.
Instinct is een film over moraliteit, verantwoordelijkheid, misbruik en herhalingsdwang. Wanneer vervaagt een bijna niet te trekken grens, als een afdruk in het zand? Hij is misbruikt, zij is misbruikt en hun aantrekkingscirkel moet zich voltooien. Ze láát met zich dansen. Dat is intiemer dan wanneer hij uiteindelijk, dan toch, bij haar binnendringt. In haar huis, in haar leven, in haar lichaam. Omdat ze niet anders kan. Net zoals zij niet anders kan, dan op de rode knop te drukken. Misschien omdat zijn eventuele onschuld, niet wit te wassen valt. Wit als de kleding die zij beiden dragen wanneer het meest onschuldige wezen in de hele film, tegen de muur van de kliniek uiteenspat.
alle meningen van Inge Radema
